Nog steeds geen rust gevonden..

Toen we aankwamen op het busstation van Pattaya stormden meteen alle taxichauffeurs op ons af. De bekende vraag 'waarheen' kwam weer als eerste aan bod.. We vertelden dat we naar het Ice Inn hotel wilden en de prijs zou 100 Bath p.p. zijn! Nou ik denk dat de hitte naar hun hoofd was gestegen maar dat betalen wij echt niet!! Ik zei we lopen nog liever dan dat we dat betalen, in de hoop dat hij zou zakken met de prijs. Toen deze chauffeur was afgedropen kwam de volgende alweer naar ons toe. Hij wilde ons brengen voor 50 Bath p.p. en dat is een schappelijke prijs. We stemden toe en liepen achter hem aan. Tot onze grote verbazing liep hij naar een aantal geparkeerde scootertjes toe. Oke, er werd van ons geacht daar achterop te stappen met backpack en al. Dat was dus de hele rit lachen gieren brullen!
Het hotel was nog gesloten en we zochten verder naar een ander goedkoop hotel. Aan de overkant zat een guesthouse dat niet echt je van het was, maar we konden er voor een prikkie slapen. Meteen gingen we op zoek waar we voor gekomen waren namelijk skydiven! In de hitte hebben we zowat alle travel agencys gehad maar bij geen van allen kwamen we met het gewenste resultaat naar buiten toe. Toen we eindelijk weer een beetje helder konden nadenken gingen we op het internet zoeken om te kijken of we daar iets over sky diven konden vinden. De school die aan sky diven deed had geen geldige papieren voor het vliegtuig. Teleurgesteld en al zochen we hopeloos naar een mooi stuk strand. Nou ik kan zeggen dat in deze vreselijk sobere stad geen een stukje mooi strand heb gezien. Uiteindelijk zijn we maar ergens neergeploft omdat de hitte echt ondragelijk was. Na lekker te hebben gezond zijn we een ticket gaan boeken naar Ko Chang voor de volgende ochtend. Op dit eiland hoop ik goed uit te rusten.

Toen we van de ferry af op ko Chang stapten schoot door beide van ons heen, hoe nemen we hier in hemelsnaam een taxi? We hadden er vanaf de boot namelijk geen 1 zien rijden. Om de hoek van een gebouw stonden er een aantal te wachten om passagiers mee te nemen. De taxi's werden tot mijn grote verbazing helemaal volgepropt! Ook bij onze taxi kon niemand meer zitten. Met de tassen losliggend op het dak reden we de bergen in op weg naar de bewoonde wereld. Met al onze pech die we tot nu toe hebben gehad kon dit er ook wel bij. Bij het hotel dat we hadden uitgezocht was het computersysteem uitgevallen en konden ze deze dag niemand inchecken. Opnieuw waren we gestrand.. Langs de weg verhuurden ze scooters en we dachten, we zoeken daarmee wel een ander hotel. Nou ook dit verliep heel anders dan ons leuke bedachte plan. Na alle gegevens te hebben ingevuld op het papier zei de mevrouw dat we 1 paspoort moesten achterlaten wilde we de 2 scooters mee krijgen. NO WAY dat ze die krijgt. Dus werd het opnieuw een taxi aanhouden. Over een hobbelige zandweg met stenen bedekt kwamen we aan op het resort. Alles zag er prachtig uit en het was zo ongeveer de goedkoopste aan dat strand. We voelden ons helemaal thuis totdat we de badkamer betreden en er een hagedis van minstens 30cm voor onze voeten viel. Om snel weg te zijn van ons resort, namen we de scooter die daar beschikbaar was. We hebben de hele middag en avond erop gereden over zo ongeveer de helft van het eiland. Het ging mis toen ik achter het stuur kroop.. Naar links en rechts te hebben gekeken gaf ik gas. Met een brul in me oor, meteen remmend kwamen we tot stilstand. Wooow wat ging mijn hart te keer. Ik was echt helemaal vergeten dat ze hier aan de LINKERkant van de weg rijden. Oepsie..
Dus ik liet Tats weer rijden en we gingen de bergen in. Het was zo stijl dat als we naar boven reden we voorover gebogen zaten en als we naar beneden gingen we zo ver mogelijk naar achter leunden..
Toen we tussendemiddag wat gingen eten in een Thais restaurant kreeg Tats een krab nog helemaal in vorm op haar bord. Dit hadden we alle 2 niet verwacht en we wisten niet hoe je zoiets zou moeten eten. Na toch onze buikjes rond te hebben gegeten zochten we een stukje strand om te genieten van het mooie uitzicht. Op de weg terug liep ik voor de scooter uit omdat deze weg net zo hobbelig en ongelukkig was als die naar ons resort. Ik liep in dromenland tot ik voor mijn voeten een gifgroene slang zag weg kronkelen (kruipen, geen idee wat een slang doet). Taaaaaaaaats kom snel!!! De heldin lach natuurlijk helemaal in een deuk dat ik haar riep omdat ik schrok van die slang. Geschrokken van alle 'avonturen' van deze dag hebben we heerlijk in ons riante bed geslapen.

Na de tweede nacht verlaten we Ko Chang. We hebben trip geboekt: 'zwemmen met dolfijnen'.
Ik kijk er erg naar uit omdat ik dit graag een keer in mijn leven wilde doen. Nu is het eindelijk werkelijkheid geworden. Het was een onvergetelijke ervaring maar in het begin toch een beetje eng. Ik dacht namelijk dat we in een soort bassin gingen zwemmen wat op een zwembad lijkt. Maar in tegenstelling werden we voor een groot bassin gezet gevuld met zeewater waar allemaal vissen in zwommen! Mijn groote angst.. Het heeft ook even geduurd tot wij naar het vlot gezwommen waren waar de dolfijnentrainers op ons stonden te wachten. We lieten de dolfijnen verschillende kunstjes doen zoals klappen, rondjes draaien, dansen en zingen. (slaap kindje slaap kwam als eerste liedje bij Tats op) Uit volle borst hebben we dit lied helemaal gezongen waarbij de dolfijn vrolijk met ons mee klikte. Ook mochten we ons vasthoudend aan de fin laten meetrekken door de dolfijn. Na ieder kunstje, of rondje gaf ik of Tats een visje. We hebben deze dag een hele hoop lol gehad, vooral om de foto's die onze reisleidster heeft gemaakt.
We werden na deze dag afgezet bij de pier waar de boot naar Ko Mak vertrekt. Omdat de boot morgen 08-07-08 14.00uur vertrekt moeten we in de buurt overnachten. Het plaatsje waar we zitten is een achterstallige buitenwijk van Thailand en het is er niet toeristisch. Het positieve van dit alles is dat we morgen langer in ons bed kunnen blijven liggen omdat we maar 5 minuten hoeven te lopen om op de pier te zijn. We voelen ons hier niet echt op ons gemak en worden als attractiepark beschouwd.

Ik laat snel weer van mij horen en hoop jullie allemaal opnieuw te boeien met mijn belevenissen..